Pierwsza notka. Chyba powinnam się przedstawić, prawda?
No więc... Jestem układanką, czymś na kształt puzzli, tylko trochę rozsypaną. A bloga założyłam, żeby móc się trochę ułożyć. Na dzień dzisiejszy mam 18 lat, 4 miesiące i 8 dni.
Mam Zespół Aspergera. Jak ktoś chce wiedzieć, co to jest, to wymyślono coś takiego, jak Google. Oczywiście trudno generalizować, bo odmienna budowa mózgu nie sprawia, że wszyscy Aspi stają się swoimi klonami. Każdy jest inny. Chociaż łączą nas niektóre cechy- obsesyjność jeżeli chodzi o zainteresowania, spora monotematyczność, brak dobrze rozwiniętej empatii (kiedyś nie potrafiłam, ale z wiekiem nauczyłam się wczuwać w rolę drugiej osoby, chociaż przychodzi mi to z wielkim trudem) i ograniczenia w kontaktach społecznych. Mam kilku przyjaciół (którzy, tak myślę, nie są przeciętnymi ludźmi, inaczej by ze mną nie wytrzymali), siostrę i kota. Z rzeczy, które lubię najbardziej, to chyba siedzenie na kompie i spotkania z przyjaciółmi, chociaż bardzo szybko męczą mnie kontakty z innymi. Staram się trochę dopasować do społeczeństwa, ale na tyle, żeby sobie samej nie zrobić krzywdy.
To tyle na początek.
Hm. A i jeszcze jedno. Ten blog nie będzie raczej wesoły. Więc jeżeli komuś to nie odpowiada, to niech sobie pójdzie.
piątek, 13 czerwca 2008
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
5 komentarzy:
Jeśli ma ci to pomóc stać się całością, pisz.
F.
Pisz, pisz. W końcu każda układanka składa się w całość, jeżeli tylko nie brakuje jednego elementu. Jeśli pisanie jest tym elementem- pisz.
"ona mówi usiądź wygodnie ja polepię i zlepię w jedną część, tu muszę naderwać, tam muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć..."
Każdy jest inny, jesteś wyjątkowa
cieszę się,że piszesz, to pomaga...
Może faktycznie lepiej, że jest coś nowego. ;) Skoro tak jak mówiłaś... I jeśli masz się zlepić z powrotem w jedno, to pisz, pisz, pisz, staraj się. :* Jestem z Tobą ;)
@lu-chan
Jesteś wyjątkowa. Jedyna w swoim rodzaju. Niepowtarzalna. I pisz jak najwięcej.
Prześlij komentarz